Bana göre başka birisine verebileceğiniz en iyi şey; sevgi. Kanada'ya 11 yıl önce gerçek aşkı bulmak, içinde yetiştiğim gibi sevgi dolu bir aile kurmak ümidiyle taşındım. Siz de takdir edersiniz ki bir gay için bu isteği Çin'de gerçekleştirebilmek çok zor.

Büyük bir ailede büyüdüm. Küçük köyümüzün dışındaki koca dünyayı görebilmek için tek çarem üniversiteye gitmekti. Babam, kendisi gibi doktor olmamı istiyordu fakat ben daha teknik dallarla ilgileniyordum. İkinci sınıf bir üniversitede Uluslararası İşletme okuduktan sonra yüksek lisansımı Çin'in en iyi üniversitelerinden birinde yaptım ve sonunda amacıma ulaşıp, istediğim başarıyı yakaladım. 

Kanada'ya taşındıktan sonra, şansımın da yardımıyla bir arkadaş bulma sitesinde Normand ile tanıştım. Çıkmaya başladıktan sonra ilişkimizin aşka dönüşmesi uzun sürmedi. Dört yıl önce evlendik ve şu anda her zaman istediğim sevgi dolu aileyi kurmaya her zamankinden daha yakınız. Bizim için birisi Normand'ın birisi de benim genlerime sahip iki bebeği doğuracak bir taşıyıcı anne bulduk. Çocuklarımızı koşulsuz bir sevgiyle büyütmek için sabırsızlanıyoruz.

Çok şey borçlu olduğum ailemi ziyaret edebilmek için Çin'e sık sık gidiyorum. Yalnız burada insanların beni devamlı maddi başarı baskısı altına almasından çok yoruldum: "Ne kadar para kazanıyorsun?", "Araban ne marka?", "Kaç tane evin var?"

Kanada kendim olabildiğim, param veya toplumsal konumumla değil gerçekten olduğum kişi olarak değer gördüğüm tek yer.

Martin Ding
Vancouver BC, Kanada, 17 Ağustos 2018

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında

Kenya'da "Canadian Crossroads International" organizasyonu ile gönüllü öğretmenlik yapmak başka hiçbir türlü edinemeyeceğim tecrübeleri bana yaşatarak, dünyaya bakışımı tamamiyle değiştirdi.

Öğretmenlik yaptığım zamanlar hariç günlerim elektrik olmadan nasıl yemek pişireceğimi, günlük sadece bir sürahi dolusu suyla bir gün süresince nasıl banyo yapacağımı, diş fırçalayacağımı, çamaşır ve bulaşık yıkayacağımı çözmekle geçiyordu. Bir gazyağı lambasının verdiği ışıkta aileme ağlamaklı mektuplar yazarken benim için önemli olan şeyler gittikçe Maslow’un tezini kanıtlar olmuştu; yemek, barınacak bir yer, sağlık ve sosyal ilişkiler.

Bütün bunlardan daha çarpıcı olan şey ise kendimi aynada bu yolculuğu yapmış olarak görmemdi. Evimden, ailemden, tanıdığım, alışık olduğum çevreden uzakta bütün dünyayı sadece 22 yaşındayken dolaştım. Daha önce hiç tanımadığım korkuların, karanlıkların ve yalnızlığın gözlerinin içine baktım ve bütün bunlara rağmen Nairobi'nin kalabalık caddelerinde bana uzanan eller arasında ustaca dolaştım, bir matutu'nun içinde otabanda çılgınca bir hızla seyrettim, sonradan arkadaş olan yabancılarla tuzda pişirilmiş keçi eti yedim. Daha ne olabilirdi!

Yeni edindiğim içgörülerim ve cesaretim beni sosyal hizmetler alanında toplumsal eşitsizlikleri gidermek ve toplumsal adaleti sağlamaya yardımcı olmak amacıyla bir kariyer planı yapmaya itti.

Yaşadığım bu deneyimlerden sonra, daha önce hiç düşünemeyeceğim bir şekilde, daha cesur, daha güçlü ve daha akıllıyım. Artık korkunun tadını, kokusunu, nasıl hissettirdiğini ve bu hissi yaşamama rağmen onunla nasıl başa çıkabileceğimi biliyorum.

Amber Hitchen
Vancouver BC, Kanada, 28 Ağustos 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında