6 yıl önce biyolojik anne baba olamayacağımızı öğrendikten sonra, evlat edinmeye karar verdik. Baturalp ismini verdiğimiz oğlumuzu doğar doğmaz kucağımıza aldık. Yeni düzenimize alışmaya çalışırken oğlumuz rahatsızlandı, daha 20 günlüktü. Hastanede menenjit teşhisi kondu. Durumu o kadar ağırdı ki neredeyse hiç umut vermediler. Şimdi 6 yaşında, hayata var gücüyle tutundu. Ancak bedenini hiç bir şekilde kullanamıyor, konuşmuyor, gülmüyor ve en ağırı hiç bir isteğini dile getiremiyor. Baturalp’a karşı eşimin de benim de sonsuz bir sevgimiz var. Biyolojik ailesinin istemediği bir çocuk olarak dünyaya gelmesi bir yana, bir yandan da minicik bedeniyle bu ağır hastalığı ile mücadele ediyor.
Oğlumu karnımda büyütmemiş olabilirim ancak ben o'nu kalbimde büyüttüm. Ne uykusuz geceler, ne zor tedavi süreçleri, ne maddi ne manevi çabalar bana da eşime de bir an dahi yük gelmedi. Çevremizdeki insanlar bizim oğlumuz için büyük bir şans olduğumuzu dile getirirler sık sık, ancak o bizim şansımız.
Türkiye şartlarında engelli olmak ne demekmiş yaşaya yaşaya öğrendik. Yüzme bilmeden denize düşmüş gibi, çırpınarak bir yola girebildik. Fizik tedavi uzmanımız, ailelere yol gösterir misiniz diye bir teklifte bulundu. Seve seve elimden geldiğince destek olacağım, tecrübelerimi paylaşacağım.
Eskişehir engelliler için iyi işler yapılan bir şehir. Oğlumuz 4 yaşındayken fiziksel şartlarına rağmen anaokuluna yazıldı. Arkadaşları hiç yadırgamadılar, çok sevdiler. Sene sonunda öğretmeni, fotoğraflarından oluşan bir klip hazırlamıştı, Baturalp ile ilgili yaşadığım en mutlu gündü.
Herkesin evladı ile ilgili umutları, hayalleri vardır. Benim tek bir hayalim var. Uzak ya da yakın ama bir gün, bir kez dahi olsa bana ‘anne’ diye seslenmesi...
Sema Çebi, Anne
Eskişehir, 7 Temmuz 2018
Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.
Bu fotoğraf ve hikayesi insanhikayeleri.com.tr’ye aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.
16 Yorum
Galip TOPYILDIZ
30 Temmuz 2018Sizi görüpte insanlığını sorgulamayan insanın insanlığına şaşarım. Sizleri seviyoruz
hatice şora
30 Temmuz 2018Evet; Ben şimdi sizlere bir kitaptan bahsetmek istiyorum. Çok özel ve okudukça her satırını her ayrıntısını unutamaycağız kitaplar vardır ya; bu kitabın içindeki öyküyü yazanın hayatındaki bir kesittir belki. Ve unutulmazdır. Ve belki; en iyi yüz kitaptan biridir. Bu öyküleri yüzlerce kişi okur ve yaşar.Okuyanda,yazanda hep kendi yüreğinin gözüyle okur.Hep kendi yüreğinin kalemiyle yazar. Evet bende yazıldığı ilk günden beri, kendi yüreğimin gözüyle okuduğum bu öykünün kahramanlarıyla tanıştırmak istedim sizi. SEMA & ERCAN ve BATURALP ÇEBİ ailesiyle... Ünvan olarak değil belki ama,duygu olarak yaşadığım ANNELİK olgusunun nekadar değerli olduğunu bilen biri olarak demem o'ki; Sizleri Çoook SEVİYORUM... Mücadelenizi,bu süreçleri ve hiçbir satırı unutulamaz çok değerli öykünüzü,KOCA YÜREK /lilikle hepimizle paylaştığınız için sizi; ayakta alkışlayarak, GÖNÜLDEN TEBRİK EDİYORUM...
Nevin erbaş
29 Temmuz 2018Güzel yürekli insan eşininde seninde baturalpe olan sevginize şahit. Oldum sizin gibi büyük yürekli insanları tanımaktan kendimi şanslı hissediyorum
Meral Tiryaki
28 Temmuz 2018Canım arkadaşım, annemin doğurmadığı kardeşim , iyi ki seni tanımışım , Baturalp'e gösterdiğin sevgi, sabır ve özveriyi gördükten sonra defalarca kendi anneliğimi sorgulamışımdır. Umarım hayallerimiz gerçek olucak, Allahımın mucizesi olacak ve Baturalp sana , istediğin en büyük hediyeyi verecek Annem diyecek sana olan sevgisini anlatacak inşallah, sevgisini bakışıyla gülüşüyle anlatıyor zaten , konuşarak anlatacak bundan eminim, Sen ve eşin gibi insanlar çoğalsın Allahtan en büyük dileğim,Herkes anne olamaz hele senin gibi anne hiç olamaz .Ben de senin o güzel kalbinden öpüyorum????????❤????
Neriman Kazan
26 Temmuz 2018Şahit olduğum büyük bir fedakarlık, şefkat ve sevgi örneği. "Annecim" diyerek seslendiği günü görmeniz en içten dileğimdir. Tebrik ediyorum
1/4