Ben Abel Girma, 33 yaşındayım. Şoför ve turist rehberi olarak çalışıyorum. Addis Ababa'da büyüdüm. Annem vefat ettikten sonra babam tekrar evlendi. Kızkardeşim yurtdışında bir havayolu şirketinde çalışıyor. Bu yüzden ben de büyükannemle yaşıyorum.

Eskiden "khat" çiğnerdim; kahveden daha yoğun, kafa yapan bir madde, maalesef bağımlılık yapıyor. İki senedir kullanmıyorum.

Benim düşünceme göre turizm, herkesin kazandığı ve ondan edinilen kazancın halkım arasında eşit bir şekilde paylaşıldığı bacasız bir endüstri.

Habeşistan dili, İngilizce ve biraz da Almanca konuşabiliyorum. Yedi yıldır şoförlük yapıyorum, iki yıl önce rehberlik kokartımı da aldım. Bu şirkette şoför olarak çalışıyorum ancak ek gelir elde edebilmek amacıyla özel turistik turlar da düzenliyorum.

İleride kendi turizm firmamı kurmayı istiyorum fakat bunu başarabilmem için öncelikle iyi bir çevre yapmaya ihtiyacım var. Yeteri kadar çok insana elimden gelen en iyi hizmeti sunduğum zaman, onların da beni tanıdıklarına tavsiye etmesiyle bu hayalimi gerçekleştirebileceğimi umuyorum.

Abel Girma
Addis Ababa, Etiyopya, 19 Kasım 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında

Dasenach Kabilesi Şefi'nin en büyük oğlu ve kabilemin gelecekteki Şefiyim.

Adım Labuma. İki karım, yedi çocuğum var. Yaşımı tam olarak bilemiyorum çünkü bizler yılları Omo nehrinin taşmasına göre hesaplardık fakat nehrin üzerine baraj yapıldıktan sonra  artık nehir taşmadığı için yılları sayamıyoruz.

Büyük ve verimli topraklarımız, sığırlarımız, keçilerimiz var. Ayrıca, Omo nehri de bize tutmamız için bol bol balık sağlıyor.

Çocuklarımın barış içerisinde büyümesini istiyorum. Hayattan tüm beklentim bu.

Labuma
Omorate, Etiyopya, 13 Kasım 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında

Ben Konso Kabilesi'nden Otayto Otoma. Seyyar satıcılık yapıyorum. Kültürümüzü yansıtan bilezik, kolye gibi hediyelik eşyalar satıyorum. Onyedi yaşındayım. Gelecek sene evlenebilecek kadar büyüdüğümü kanıtlamak için kafamın üzerinden taş aşıracağım.

Kabilemizde gelini aileler seçer. Ben de annemin benim için uygun olan, güzel ve çalışkan bir kız seçeceğine eminim.

İki erkek, üç kızkardeşim var. Ben iki numarayım. Henüz hiçbirimiz evlenmedik. İngilizceyi okulda öğreniyorum. Sekizinci sınıftayım. Sabahları okula gidiyorum öğleden sonra ise turistlere satış yapıyorum.

Okulu bitirdikten sonra turist rehberi olmak istiyorum. Bunun için sınavlara girip hepsinden geçeceğim ve halkımı dünyaya tanıtmaya yardımcı olacağım.

Otayto Otoma
Gamole Köyü, Etiyopya, 17 Kasım 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında

İsmim Keira Salia, 50 yaşındayım. 8 çocuğum var. Biri hariç hepsi evli. Benimle beraber yaşayan iki tane torunum var. Allah'a şükür hayatımdan memnunum.

Çeşitli tahıllar ve mısır yetiştiriyoruz. Suyu akarsu yatağından eşeklerle getiriyoruz. Artık bir sığır almak istiyorum. İnşallah alabilirim.

Keire Salia
Butajira, Etiyopya, 18 Kasım 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında

Ben Olagery, Mursi kabilesindenim. Güney Etiyopya'da Mago ve Omo nehirlerinin arasında kalan Omo vadisinde yaşıyoruz. 31 yaşındayım. İki erkek, üç kız kardeşim, üç de karım var. Kabilemizin geleneklerine göre erkekler birden fazla kadınla evlenebiliyor, fakat evlenebilmek için kadının babasına da verebileceğiniz kadar fazla sığırınız olması gerekiyor.

Kabilemizde zenginlik sığır sürünüzün büyüklüğüyle ölçülür. Benim şu an 18 ineğim var. Aslında bu aralar biraz üzgünüm, ineklerimden birkaçı hastalıktan kırıldı. Ben de onların yerine yenilerini koymak için çabalıyorum.

Altı oğlum ve üç kızım var. Çocuklarım, onlar için benim yaptığım evlerde kendi anneleriyle birlikte yaşıyorlar.

Vücudumuzda, usturayla açıp, üzerini toprakla ovarak kalıcı hale getirdiğimiz yara izlerini gururla taşırız. Örneğin; bir erkeğin sol omzuna kabilemize özgü çizgilerle uygulanan bu işlem onun artık yetişkinliğe geçtiğini gösterir.

Eskiden savaşmak için "donga" adını verdiğimiz uzun sopalar kullanırdık. Artık bunların yerini AK-47 makineli tüfeği aldı.

Ana besin kaynağımız, süpürge darısı veya mısırdan yaptığımız bir çeşit kuru lapadır. Bunu süt ve ineğin boynunda açtığımız bir kesikten aldığımız kanla karıştırıp, öyle yiyoruz. Hayvancılığın yanında kısıtlı bir şekilde de olsa tarım da yapıyoruz.

Burada yaşamaktan çok mutluyum ve umarım hayatımın sonuna kadar da burada yaşamaya devam ederim.

Olagery
Etiyopya, 9 Ekim 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip ediin

Bu fotoğraf ve hikayesi insanhikayeleri.com.tr’ye aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

Fotoğrafçı Hakkında