Wama, Myanmar'dan, 40 yaşında bekar bir adamım. Adım Ko Htwe. Yedi çocuklu, büyük bir aileden geliyorum. Sadece en gencimiz ve ben bekarız. Annemle birlikte yaşıyorum. Doğuştan her iki kolum da yok. Ailemde engelli olan tek kişiyim.

Hayatımı ressamlık yaparak kazanıyorum. İnsanlar, ilk bakışta, engelli birinin yaptığı işte iyi olabileceğini beklemiyorlar ancak sanatımızı geliştirmek için ne kadar emek sarfettiğimizi gördükleri zaman saygı duymaya başlıyorlar ve yaptığımız işte ne kadar usta olduğumuzu anlıyorlar. 

Yıllar içinde çok değerli öğretmenlerim oldu. İlk öğretmenim ise sevgili babamdı. Bana çizmeyi, renklerle oynamayı ve yaptığım her işe hayal gücümü katmayı öğreten oydu. Başlangıçta resim yapmak benim için sadece bir hobiydi. Bugün, bu sanatta 25. yılımı geride bıraktıktan sonra, büyük bir gururla, kendime "ressam" diyebiliyorum. 

Turizmin yoğun olduğu dönemlerde işlerim açılıyor ve kazancım artıyor. Geleceğimle ilgili özel bir hayalim ya da planım yok. Annem ve bana yetecek kadar para kazanabildiğim sürece mutluyum. Anneme tıpkı onun bana küçükken baktığı gibi bakabilmek için evlenmeyi düşünmüyorum.

Ko Htwe 
Inle Gölü, Myanmar, 20 Ocak 2019

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.