Hayatımın dönüm noktası hasta kayınvalideme bakmak için geldiğim 1 Mayıs mahallesinde yaşadıklarım oldu. Kocasından para istediği için dayak yemiş bir komşuya ‘sen de çalış, kazan, para isteme’ diye öğüt verdiğimde ‘çocuğa kim bakacak?’ yanıtını aldım ve içgüdüsel ‘ben bakarım’ dedim. Bu kadınlar, çocuklar giderek çoğaldılar. Bir mimar arkadaşımdan bize kreş yapmasını istedim, bir başka arkadaşımdan içini donatmasını. Kadınların ağırlıkta olduğu bu dayanışma ağı giderek büyüdü. Atlas Yardımlaşma Derneği doğdu. Birlikte ne kadar güçlü olduğumuzu gördük. Öyle hikayelerle karşılaşıyorum ki insan olduğuma utanıyorum. Ama onların yaralarını sarıp yeniden doğduklarını görmek , benim en büyük mutluluğum.

Herkes para biriktirir, ben insan ve sevgi biriktiriyorum. İşsizlere iş, evsizlere yuva bulmak, tedavi imkanı bulamayanları tedavi ettirmek, okuyamayanları okutmak, şiddet mağdurlarına avukat bulmak, aklınıza gelen, gelmeyen her konuda çare olmaya çalışıyoruz. Biz bir köprüyüz yardım etmeye gücü yeten, isteyen ile yardıma ihtiyacı olan arasında.İstanbul Üniversitesinde Sosyal Antropoloji okudum. 1 yaşında geçirdiğim çocuk felci nedeniyle ortopedik özürüm var ancak hiç bir zaman engel yapmadım kendime. Yıllarca Dünya Gazetesi’nde çalıştım. İki kez evlendim. Anne olamadım, şimdi yüzlerce çocuğum var. Bir çok ödül aldım ancak en önemlisi gurur duyarak ve gözlerimde yaşlarla aldığım ‘Yılın Annesi’ ödülüdür.

Ferda Altıntaş, Sosyal Antropolog, Atlas Yardımlaşma Derneği Kurucusu
İstanbul, 01 Mayıs 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi insanhikayeleri.com.tr’ye aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.