Bir deniz sevdalısı

Adım Mehtap Çelikok, 1978 yılında İstanbul'da doğdum. İstanbul Su Ürünleri Fakültesinden mezun oldum.

İlk kez dalmaya başladığım andan itibaren dalış bende bir tutku olmuştu. Su altı Teknolojisini de okuyup mezun oldutan sonra sanayi dalgıçlığı eğitimi aldım. Bölüm başkanımız okulda kalmamı istedi, dört sene sanayi dalgıçlığı eğitimi verdim. Daha sonra PADI, CMAS-TSSF, SSI eğitmenlik sertifikalarını aldım.

2007 yılında Tayland'da 6-7 farklı dalış merkeziyle çalıştım. O, halı büyüklüğündeki vatozlar, bebek uykusunun uysallığında dipte uzanan leopar köpekbalıkları, kaplumbağalar, ahtapotlar, rengârenk sübyeler öylesine hayranlık oluşturuyordu ki bende, sanırım ben bu yüzden su altına aşıktım.

Türkiye'ye döndükten sonra dalış turizmini canlardırmak için Fethiye Sualtı Derneği'ni kurduk. Derneğin başkanlığını ben üstlendim. Sektörümüz adına yapmak istediğimiz birçok proje vardı ama bürokrasi ve protokoller elimizi kolumuzu bağlıyordu. Fethiye’de olmayan bir şey vardı; Su altı batığı, bir yapay resif. Bu amaçla istediğimiz bir geminin bize hibe edilmesi için uzun süre beklememiz gerekti. Sonunda haber geldiğinde çok sevinmiştik ancak geminin Samsun'da oluşu işlerimizi zorlaştırmıştı. Geminin nakliye ve batırılış giderlerini derneğimizin karşılayabilmesi olanaksızdı. Bunun için devlet makamlarının ve toplum kuruluşlarının kapısını çalmamız gerekmişti. Sonunda Sahil Güvenlik'te emekliye ayrılan bir bot olan TCSG-121 batırıldı. Artık deniz canlılarına yuva olacak bir resifimiz ve denizaltı sevdalıları için serüven niteliğinde bir gemi batığımız vardı. Hamile olmama rağmen tüm yaz teknede çalıştıktan sonra, eşimle beraber aşkımızın meyvesini kucakladık. Bizim çocuğumuzun adı Deniz olmasa zaten şaşırtıcı olurdu.

Çeşitli dalış merkezlerinde yıllarca hocalık yaptım. Birçok deniz sevdalısının yetişmesine katkım oldu. Onlara denizlerin, deniz altı canlılarının gelecek kuşaklara zarar görmeden bırakılması gerektiğini anlattım, durdum.

Mutlu bir çocuktum, mutlu bir kadın, mutlu bir anne ve kendimi bildim bileli hep mutlu bir dalgıç oldum.

Mehtap Çelikok
Fethiye, Muğla, 6 Ekim 2018

Daha fazla hikaye için bizi Facebook ve Instagram hesaplarımızdan takip edin.

Bu fotoğraf ve hikayesi "İnsan Hikayeleri Projesi" fotoğrafçılarına aittir. Paylaşmak ve alıntı yapmak isterseniz, ilgili bağlantıyı ve #insanhikayeleri #humanstories etiketlerini kullanmanızı rica ederiz.

İlk yorumu sen yap

Yorum Yap